HOLLYWOOD, 18 juli – In een privékliniek in Beverly Hills heeft een mannelijke patiënt deze week voor een opzienbarende wereldprimeur gezorgd. Na een cosmetische ingreep die ruim negen uur in beslag nam, gaat de man voortaan als ‘sfinx’ door het leven.
redactie lifestyle
Door Fred Baggen
De 37-jarige John E. Simus, die al zijn hele leven een fascinatie voor het oude Egypte heeft, ging de afgelopen twee maanden vier keer onder het mes en deed vrijwillig afstand van zijn reukorgaan om de‘tijdloze, mythische schoonheid van de sfinx van Gizeh te evenaren,’ zoals hij het zelf verwoordt.
‘Dit is wat ik altijd al heb gewild,’ aldus een dolgelukkige Simus. ‘Op 13-jarige leeftijd, toen mijn klasgenootjes voor het eerst dance halls bezochten, of droomden van een carrière als actrice of sportman, koesterde ik de wens om ooit noseless door het leven te gaan. Of hij in de toekomst spijt zal krijgen van de onomkeerbare operatie, betwijfelt hij ten zeerste. Wel geeft hij te kennen dat hij zijn verdere leven rekening zal moeten houden met het anatomische nadeel van ademen door de mond, maar Simus’ nieuwe uiterlijk biedt volgens eigen zeggen ook een aantal bijkomende voordelen. Zo is verkouden worden zo goed als uitgesloten omdat het slijmvlies en de bijholten geen invloed meer uitoefenen op de processen die op de neusholte inwerken bij het in- en uitademen. En dus hoort een zakdoek voorgoed tot het verleden. Ook door een alledaagse impuls als niezen zal hij nooit meer geplaagd worden. ‘Volgens mijn arts bestaat de mogelijkheid dat geregeld kleine hoeveelheden snot via de keel afgevoerd worden naar mijn maag, maar dat is zo’n beetje het ergste ongemak,’ verklaarde Simus met nasale stem tijdens een met veel media-aandacht omgeven persconferentie.
Behandelend cosmetisch chirurg Allen Smith, die in 1989 zijn Body Correction Clinic oprichtte en snel furore maakte bij de naar eeuwige jeugd hunkerende acteurs van Hollywood, sprak van ‘een geslaagde operatie, die niet of nauwelijks afwijkt van de gebruikelijke klinische correcties die ons team hier dagelijks uitvoert, zoals het aanbrengen van borstimplantaten, het transplanteren van zonnebankhuid, vetreductie, kaaklijncorrecties en the usual nose jobs.’
Desgevraagd hebben zowel patiënt als arts duidelijke meningen over de ethische kant van dergelijke operaties. Zo geeft Simus aan dat hij nooit iets aan zijn handen zou laten veranderen: ‘Een weirdo in mijn vriendenkring vertelde dat hij aan elke hand vier vingers zou willen hebben, net als de stripfiguren van Disney. Maar dat gaat mij te ver. Way too extreme.’ Vanuit zijn vakethiek heeft ook Smith vastomlijnde grenzen voor ogen. Zo weigert hij patiënten die jonger zijn dan 12 jaar. Voorts waagt hij zich niet aan zogenoemde ethnic beautifications, zoals het binden van de voeten, zoals in het oude China gebruikelijk was bij vooraanstaande dames, het oprekken van de nek door het plaatsen van ringen of het afplatten van het achterhoofd, zoals Latijns-Amerikaanse Indianenstammen plachten te doen.
‘Voor de meeste mensen is het verwijderen van een deel van het gelaat beyond the limit,’ zei de chirurg tegen de te hoop gelopen journalisten en medici. ‘Voor zover we weten heeft nog nooit iemand vrijwillig zijn neus laten verwijderen. Wel is er een man in Nieuw-Zeeland die helemaal gek is van haaien. Hij heeft jaren geleden een dentale correctie ondergaan en zijn tanden laten slijpen in de vorm van shark teeth. Ook kennen we mensen die met een gevorkte tong hun interesse voor lizards willen benadrukken. Dankzij progressievelingen als John Simus worden de grenzen van het esthetisch ideaal dat mensen nastreven opgerekt en slechten we de drempels die door de algemene opinie worden opgeworpen. Zo kunnen anderen, die ook niet helemaal tevreden zijn over bepaalde delen van hun lichaam, op een verantwoorde en maatschappelijk geaccepteerde wijze hun schoonheidswens verwezenlijken.’
